"Pienso, luego existo" Paul B. Preciado

Paul B. Preciado filosofo feminista bat da, Queer Teoria eta genero filosofiaren ekarpenengatik ezaguna. Gorputzaren Historia Politiko eta Genero Teoria-ren irakasle da Paris VIII unibertsitatean. Gainera, "Manifiesto contrasexual", "Testo Yonqui" eta "Pornotopia"-ren egilea da.

Duela urte batzuk "queer" hitza bakarrik irain bezala erabiltzen zen, arraroa zena, izena ematen zen bereziki bere sexu-norabidearengatik. "Queer" deitzen zioten familian edo gizartean "ardi beltza" zenari, arraroari , gizartean inposatutako "lege" horietatik kanpo zegoenari, bere orientazio sexualarengatik edo pentsaeragatik.

Gaur egun, "Queer" hitzaren esanahia guztiz aldatu da, eta orain transformatu da gizarte kritika programa batean. Orain buelta ematen zaio egoerari. Lehen heterosexuala zena "Queer" izena jartzen zion homosexual edo transexuala zenari. Orain, aldez, marikoi edo lesbianen artean deitzen diote elkarri, apurketa bat egin diote hitzaren esanahi itxusi edo iraingarriari. "Queer" mugimendua ez da gay edo homosexualen mugimendua, batez ere gizarte heterosexual dominantearen kontra edo normalizazio prozesuaren alde dauden pertsonak osatzen duten elkarketa da.

Preciado esaten duen bezala, gaur egun norabideratzen gaitu gizartea gauza edo informazio subliminalekin. Zergaitik egon behar da komuna adibidez, bat gizonentzat haren simboloarekin eta beste bat emakumezkoa? Zerk edo nork baldintzatzen gaitu bata edo bestea garela erabakitzera? Horrek esan nahi duena da gorputz bakoitza islatuta edo ezkutatuta dagoela 4 hormen artean.

Azkenean, guztia da etiketak jartzea. Zer naiz? erabakitzea. Inork ez digu esaten zer izan behar dugun. Egia da, denok esaten dugu gizarte hau aldatzen doala eta aurrera goazela, baina egia al da? Agian begiratu behar genuke hobeto gure ingurunea eta xehetasunetan fijatu. Guztia, GUZTIA baldintzatzen gaitu alde batera edo bestera (gizon edo emakume) gure gorputza posizionatzera.

ZEIN DA ESKOLAREN PAPERA GORPUTZAREN NORMALIZAZIOAN?

Esan bezala, gaur egun etiketak jartzea oso erresa da, gainera umeen artean egunero ematen dira kasuak non ikasle batzuk baztertuta geratzen diren bere ikaskideek etiketa jarri diotelako desberdina izateagatik. 

Suposatzen da eskolan irakasten dela normalizazioa, berdintasuna, baina ez. Irakasten denaren zatitxo bat bakarrik ez da, eta askotan ez da ondo irakasten. Nola jarriko diegu ume txikiei emakumeen eta gizonen arteko berdintasunean gero ikastolan klaseak bereizten baditugu sexuz? Hori lehenengo akatsa da hezkuntzan. Txikitatik inposatzen diegu zer diren aukeratzera. Mutila edo neska naiz? Mutila naiz, baina neska sentintzen naiz, orduan, non jarri behar naiz? Zalantzak sortzen dira, urduri jartzen dira eta arraroak sentitzen dira, bastertuak, desberdinak. 

Eskolak egin behar duena da klase teorikoak ezarri (mate, geografia, historia...), baina baita ere irakatsi behar du gauza importante bat. Normalizazioa. Irakastsi behar du nola orientazio sexuala desberdina izatea gauza normala dela, nola LGTB existitzen den eta nola gure gizartean normalizatu behar dugun, baita homofobia eta arrazakeriarin eta etiketekin bukatu behar dugun. Hori da eskolaren paper nagusia.